Achteraf aanpassen kan altijd, bij ons privacybeleid. Kies je voor weigeren, dan plaatsen we alleen functionele en analytische cookies.
Vind je deze twee persoonlijke ervaringen binnen en buiten bol.com oké, kies dan voor ‘Alles accepteren’. Zie ook ons privacybeleid en cookiebeleid. De persoonlijke advertenties buiten bol.com kun je zien bij onze partners doordat we versleutelde gegevens delen en cookies en vergelijkbare technieken gebruiken. Doen we natuurlijk niet als je tracking of cookies uit hebt gezet op je toestel of in je browser. Met cookies en vergelijkbare technieken verzamelen we ook je bol.com surfgedrag. Hiervoor voegen we info uit je bestellingen samen met je favorieten, algemene klantinfo en gegevens van anderen als je ze hier toestemming voor hebt gegeven. In beide gevallen bepalen we je interesses. Verder kun je kiezen voor persoonlijke advertenties buiten bol.com. Ook in nieuwsbrieven en notificaties als je die krijgt. Je kunt kiezen voor je eigen bol.com met persoonlijke aanbevelingen en advertenties, zodat we beter op jouw interesses aansluiten. (Jan.Om bol.com goed te laten werken, gebruiken we altijd functionele en analytische cookies en vergelijkbare technieken. Self's mannered prose can grow tedious, and there's hardly a sympathetic character to be found, but the writer has undertaken-and largely succeeded in pulling off-a daring act of literary homage. The prose is laced with epigrammatic, lightly amusing pseudo-Wildean wit ("I want my sins to be like sushi-fresh, small and entirely raw," says Wotton), but its wordplay and evocation of debauchery also owe something to Evelyn Waugh and Martin Amis (channeling Hunter Thompson and Irvine Welsh). Real-life figures also appear, most notably the "princess of bulimia," Diana Spencer. The novel skewers every layer of British society-street hustlers, members of Parliament and the idle rich. Self uses Wilde's plot to examine post-Stonewall gay life, from its drug-fueled hedonistic excesses to the reckoning of the AIDS epidemic. By 1997, all three are HIV-positive, though Dorian, of course, shows no sign of illness. In the summer of 1981, Hallward captures Gray's youth and beauty in a video installation that he titles "Cathode Narcissus." He and Wotton take Gray under their wing and school him in the ways of profligate London living, early '80s-style. In this retelling of Oscar Wilde's The Picture of Dorian Gray, most of the original's characters are cleverly transmuted into their late-20th-century counterparts: dissolute Henry Wotton, now openly homosexual with a nasty heroin habit his protégé, eager young video artist "Baz" Hallward and the title character, the quintessential amoral narcissist and a "seducer par excellence" (of men and, occasionally, women).
0 kommentar(er)
